4/09/2010

DEDIKASI: WARKAH BUAT MAK


Coretan hari ini, Bunga tulis khas untuk mak..Mak, ini isi hati anak mak di rantau..harap mak baca..

.....................................................................................................................

.....WARKAH BUAT MAK.....




Mak,kaklang tak pernah tulis surat kat mak kan..sebab kaklang segan tulis-tulis surat ni. Nak cakap dalam telefon pun, kaklang tak tahu nak cakap macam mana. Tapi hari ini, kaklang rindu mak sangat..berganda-ganda rindunya daripada biasa..Mak rindu kaklang tak?

Masa kaklang tulis entry ni, kaklang tengah dengar lagu Sami Yusuf, tajuknya ‘Ummi’..masa ni, dalam kepala kaklang, hanya nampak mak..ya Allah..kaklang sangat-sangat rindu mak..mak, kaklang mintak maaf atas apa yang dah jadi..andai kata kaklang dah lukakan hati mak, kaklang mohon ampun pada mak..maafkan kaklang mak..banyak dosa kaklang kat mak..kaklang dah buat mak sedih hati, kaklang dah buat mak tak tenang mengenangkan sikap kaklang..mak, ampunkan kaklang mak..ampunkan kaklang..


Mak..sejak kecil, kaklang dah buat macam-macam perangai yang memeningkan kepala mak..mak selalu marah kaklang, tapi kaklang tak pernah dengar nasihat mak..maafkan kaklang sebab degil dan tak ikut nasihat mak..


Mak ingat tak, masa mak belikan basikal untuk kakcik dan anwar, kaklang betul-betul cemburu. Ye lah, abg kerul dan amir ada basikal sendiri, kakcik dan anwar pun ada basikal sendiri..kaklang pelik,kenapa kaklang tak dapat? Bila kaklang tanya mak, mak cakap kaklang dah besar, pakai je basikal yang dah ada. Mesti mak tak ingat peristiwa tu kan? Tapi kaklang ingat mak..betul apa cakap mak, kaklang memang tak perlukan basikal tu pun, sebab lepas abis sekolah rendah, kaklang dah masuk asrama..basikal tu tak penting pun..benarlah kata-kata mak, tak penting pun untuk kaklang ada basikal tu..


Kaklang ingat lagi, waktu kaklang nak masuk asrama SHARODZ, orang lain semua datang dengan mak ayah, datang dengan kereta..tapi kaklang datang dengan ayah je, naik motor..susah-susah ayah bawa motor dengan beg besar dan baldi...sampai terpaksa tolak motor sebab tak dapat naik bukit dengan barang yang banyak tu. Dalam asrama, kaklang tengok je mak-mak kawan-kawan kaklang kemaskan ‘locker’ diorang, pasangkan cadar..dan ayah pula,pasangkan cadar dan terus pulang, kaklang faham je, yelah ayah kan kerja..mestilah sibuk. Masa tu kan mak, kaklang menangis juga..yelah, masa tu kecil lagi, bila tengok ibu-ibu lain dengan anak-anak diorang, kaklang cemburu..tapi sekejap je! Sebab petang tu mak dengan ayah datang sekejap lawat kaklang kat asrama! Seronok sangat masa tu! Kaklang takkan lupa semua tu mak..setiap minggu, ayah datang ambil baju sekolah..dan mak yang basuhkan..mak yang gosokkan..terima kasih mak. Kaklang tak mampu nak balas jasa mak..sampai mati pun kaklang takkan mampu balas jasa mak..


Tapi 4 bulan lepas tu, mak seronok sangat bila dapat tahu kaklang masuk MRSM. Mula-mula kaklang tak mahu juga, yelah..jauh sangatlah mak MRSM tu..4jam lebih perjalanan daripada rumah. Tapi mak bagi semangat, mak cakap kalau nak pandai, kena la masuk sekolah bagus. Nanti boleh jadi doctor. Dan akhirnya kaklang pergi juga..walaupun terpaksa menumpang kereta orang dan pergi berdua dengan ayah je..mak tak dapat tengok sekolah kaklang kan mak..kesian mak..takpelah mak,nanti ada peluang, kita pergi ye mak.


Masa ambil anugerah PMR pun, mak dengan ayah datang juga..walaupun terpaksa menumpang kereta jiran. Kesian mak ayah, sanggup tebalkan muka untuk menumpang orang semata-mata untuk penuhi keinginan kaklang yang nak juga mak ayah datang..aduhai,kaklang dah susahkan mak ayah dah..maafkan kaklang mak..dan terima kasih mak..terima kasih ayah..


Mak ingat lagi tak masa kaklang bagi tahu yang kaklang nak ke Sarawak untuk wakil PKBM negeri Melaka? Masa tu mak larang kaklang pergi, yelah dah nak SPM. Tapi kaklang tak dengar cakap mak..kaklang berkeras juga, dan akhirnya mak mengalah juga..mak izinkan juga kaklang pergi. Dan kat sana juga, kaklang patah pergelangan kaki..dan mak risau masa kaklang bagi tahu tu..Allah balas kedegilan kaklang dengan segera..maafkan kaklang mak..kaklang melawan kata-kata mak..kaklang ikut kehendak sendiri je..ampunkan kaklang mak..


Bila keputusan SPM keluar, kaklang takut nak bagi tahu mak..sebab kaklang tahu mak mesti kecewa dengan kaklang. Dengan keputusan macam tu,macam mana kaklang nak tunaikan hajat mak yang nak tengok kaklang jadi doktor..kaklang tahu yang kaklang dah kecewakan mak..lagi-lagi bila mak cakap “kalau boleh ambil periksa sekali lagi, mak nak kau amik”..kaklang nampak jelas betapa kecewa mak dengan kaklang..walaupun kaklang sedih masa tu, tapi kaklang tahu mak lagi sedih, mak kecewa dengan kaklang kan mak? Kaklang tak dapat tunaikan permintaan mak..maafkan kaklang mak..


Bila dapat tawaran ke England ni, mak la aorang yang paling gembira. Dan kaklang ikut kehendak mak, sebab kaklang tahu mak pilih yang terbaik untuk kaklang. Dan benar mak..apa yang mak pilih memang terbaik..dekat sini, kaklang semakin kenal Allah..kaklang dipertemu dengan kawan-kawan yang sangat-sangat membantu..dan pelajaran kaklang juga Alhamdulillah, semakin meningkat. Terima kasih mak..terima kasih sebab doakan kaklang mak..terima kasih mak..




Mak, kaklang nak mak tahu..kaklang sayang sangat kat mak..dulu kaklang sangat jahil mak..dan kini juga masih ada sisa jahil tu..tapi mak, kaklang nak berubah mak..dan kaklang akan terus berubah mak..kaklang takkan putus asa, mak..mak, banyak perkara dah terjadi sepanjang kaklang di rantau..dan kaklang tahu,sedikit sebanyak kaklang dah lukakan hati mak..tapi mak, kaklang buat semua itu sebab nak cari redha Allah mak..inilah masanya untuk kaklang betulkan kesalahan kaklang, tebus balik dosa-dosa yang dah terlalu banyak kaklang buat, mak..mak, redhailah tindakan kaklang ni mak..sebab redha mak akan jadi redha Allah pada kaklang, mak..mak, kaklang betul-betul harap sokongan mak. Dan kaklang tahu, mak sokong kaklang walaupun tak secara ‘direct’ kan mak? Mak, selepas Allah dan Rasul, mak lah idola kaklang..mak lah kecintaan kaklang..mak, kaklang hormat segala pendapat mak, cuma kaklang minta ruang, mak cubalah terima dan pertimbangkan hajat kaklang buat kali ini mak..kaklang nak sangat buat setiap perkara berlandaskan hukum-hukum Allah dan sunnah Rasullah, mak..itu sahaja..tak terlintas langsung nak mengenepikan pendapat mak atau mengguris perasaan mak..tapi kalau mak betul-betul rasa apa yang kaklang beritahu mak itu salah fahaman dan faktanya, dan tak rasional, kaklang akan terima dan ikut apa yang mak mahu..kaklang yakin, mak lagi mengetahui daripada kaklang, mak buat semuanya untuk kebahagian anak-anak mak..sebab mak ibu yang terbaik, takkan ada ganti yang lain..


Mak, kaklang teringin nak berkongsi semua perkara dengan mak, macam kawan-kawan kaklang yang lain buat..boleh tak mak? Kaklang nak bual macam dengan bual dengan kawan baik..mesti seronok kan mak? Kaklang pun silap, dari dulu tak pernah nak buat macam tu, sebab kaklang ni segan pulak. Pelik juga, dengan mak sendiri pun nak segan. Tak pe mak, nanti kaklang balik Malaysia, kaklang akan layan mak macam puteri raja..kaklang takkan biar mak kepenatan lagi, kaklang takkan biar mak dalam kesusahan lagi, tak kira la susah hati atau susah apa-apa je..kaklang akan jadi tulang belakang mak..insyaAllah mak, itu salah satu matlamat kaklang sekarang ni..


Mak, sekali lagi, kaklang minta maaf sangat-sangat..kaklang tak tahu nak cakap macam mana..kalau telefon, tak sampai makna..nak bersua muka,kita beribu batu jauhnya..dan di ruang ni, kaklang coretkan apa yang terbuku dihati..mak, ampunkan kaklang, mak..kaklang sayang mak..


3 comments:

Anonymous said...

Salam ana...
sy nie...ehehe
actually sy pn cukup tersentuh bila bc coretan kamu nie...kdg2 kita xsdr dlm kehidpn sharian kita nie, kita sering sj mguriskan perasaan mereka either dr pckpn mahupn perbuatan..tp kasih & syg nya ibu kt kita nie, dia xkesah pn...dia buat2 xtau je walaupn pd hakikatnya dia myb terasa hati or tersinggung...knp? dia kita anak dia...ibu nk yg terbaik je utk kita tp kita xpenah pkr pn yg terbaik utk dia...bernar kata org, ibu ni bley jg 7,8 org anak dr kecil sampai besar tp anak 7,8 org tue blom tentu dpt jg sorg ibu tue..mudah2an kita xtergolong dlm kategori 2...
perpisahan mbuatkan kita menilai, kehilang mbuatkan kita mgerti bgmana utk mghargai perasaan org lain...
kita beruntung sbb ibu masih lg disisi, ada je time kita senang, susah...tp pernah x kita mghargai smua tue?? jgn sampai mereka tiada nnt bru kita mcari..bru kita hendak mghargai...

syg smua ibu2 kt dunia nie!!!
-kwn kamu ni (",)-

Anonymous said...

erm tiada yang lebih indah dari restu seorang ibu...
tapi ape kandaya kita juga manusia biasa yang ada khilafnya....
semua ibu didunia pastinya mahukan yang terbaik buat kita...
beza cuma siapa kita... family apa kita... lebih mana kita...

Anonymous said...

huhu, sdeyh aku bace...
tp kan, FYI, basikal aku tu mak x kuar duitla syg oit..
aku ngan kak cik kuar
duit raye.. kn mak yg smpankan duit tu.. mak xde duit mase tu..
aku x tau plak ko jeles..

-AwAi-